GENT, DE SPEELTUIN VAN EEN IDEOLOOG

 

De Dienst Mobiliteit heet iedereen welkom bij het binnenkomen van deze stad. Een waar pretpark met doolhofallures, spookstraten- en pleinen,

lege ondergrondse grotten, flessenhalzen en trechters waar iedereen door moet, slangentrams, slakkenbussen, onverwachte en attractieve legoknippen...

 

Helaas zijn de tarieven om er te verblijven zeer hoog en zelfs na thuiskomst

Is het bang afwachten welke rekening je gepresenteerd zal krijgen. 

 

Intussen lopen de spanningen in het pretpark hoog op. Tweewielers en bakfietsers, al dan niet verlicht, claimen de wegen en stoepen, en jagen de vierwielers en wandelaars op stang.

 

De kermistrams met belleman allures slingeren zich niets ontziend door de smalle wegen terwijl de kraampjesuitbaters, al dan niet in oorlog, hun omzet met lede ogen zien dalen, zodat ze hun standplaats niet meer kunnen betalen. 

De uitbater heeft er geen oren naar en raad hen aan om maar een betere en duurdere locatie te zoeken in het centrum van het pretpark.

Zo niet kunnen ze zich ook aansluiten bij Bol.com of het voorbeeld volgen van andere ondernemers en verhuizen naar de deelgemeenten of buiten Gent. 

 

Niet alleen de bezoekers worden verwend, maar ook de bewoners moeten,

willen of niet, deelnemen aan dit spel. Na de gewenning aan hun sectorkooi en omzeilen van de knippen, stelt de pretparkbeheerder hen nog meer op de proef door alle ontsnappingsroutes, op vraag van overburen, aanpalende straten of ideologen verder te knippen.

Nu wordt het rondjes draaien en aanschuiven met alle bezoekers rond de omheining van het pretpark tot ze eindelijk, na lange ritten en veel fijn stof,

het laatste holletje naar hun duurbetaald kooitje terugvinden.

 

Zijn ze dan toch in de val gelopen?

 

 

Eva